Historia Rajdu Barbórka

Poznaj historię Rajdu Barbórka. Dowiedz się dlaczego ten krótki rajd składający się z kilku odcinków specjalnych i kilkunastu kilometrów oesowych zdobył taką popularność wśród miłośników motorsportu.

Św. Barbara, patronka górników, obchodzi swoje święto 4 grudnia. Z tej okazji, poza imieninami Barbary, wszyscy górnicy udają się do kościoła na uroczystą mszę, a następnie odbywa się przemarsz z orkiestrą górniczą. Nie wszyscy jednak kojarzą Barbórkę bezpośrednio z tym wydarzeniem, bowiem na początku grudnia w terminie zbliżonym do dnia św. Barbary, setki tysięcy kibiców mają w głowie kultową imprezę rajdową organizowaną przez Automobilklub Polski.

Historia

W 1964 roku ktoś wpadł na pomysł zebrania najlepszych kierowców rajdowych w jednym miejscu, by sprawdzić komu uda się połączyć talent z odrobiną szczęścia. Początkowo impreza nazywana była Kryterium Asów, dzisiaj jest to jedynie część pełnej nazwy wydarzenia, która brzmi 49. Rajd Barbórka – Ogólnopolskie Kryterium Asów 2011. Co ciekawe, wcześniej spotykano się także z pisownią Barburka.

Rajd Barbórka to impreza, która stanowi podsumowanie sezonu rajdowego w Polsce.

Wbrew pozorom nie ma i nigdy nie było jakiejś mocnej więzi pomiędzy św. Barbarą, a samochodami rajdowymi. W latach 60. trzeba było znaleźć jakiś dobry pretekst do zorganizowania takiej imprezy, a dla ówczesnej władzy święto robotnicze było niesamowicie ważnym wydarzeniem.

Barbórka na przełomie lat

Formułę rajdu obmyślił Władysław Paszkowski, a ideą było żeby skupić wszystkie próby sprawnościowe w jednym miejscu, bez konieczności tracenia czasu na dojazdy. Początkowo więc rajd odbywał się na lotnisku Babice na warszawskim Bemowie. Co ciekawe, w pierwszej edycji rajdu zwyciężyła załoga, której kierowcą była kobieta. Alicja Podstawka i Franciszek Podstawka przekroczyli linię mety za kierownicą Volvo PV 544.

Rok później trzy punkty startowe ulokowano w okolicy lotniska Babice. Po dojechaniu na miejsce rozgrywano próby zwrotności, zrywu i hamowania, regularności i szybkości jazdy oraz wyścig z wyrównaniem, z którego po raz pierwszy przeprowadzono wówczas relację telewizyjną na żywo. Nie miała ona nic wspólnego z dzisiejszymi relacjami oraz ujęciami z kamer umieszczonych na zderzakach aut rajdowych.

W 1966 roku ulewny deszcz i mgła znacznie pogorszyły warunki, a 425-kilometrowa jazda okrężna 3. Rajdu Barbórka, zakończyła się próbą na słynnej dziś ulicy Karowej. Zwyciężyło wówczas małżeństwo Zasadów jadące Steyr Puchem 660 TR. W 1967 roku zmieniono nieco koncepcję rajdu i tym razem po próbie na Karowej załogi jechały na jazdę okrężną do Puław.

W Rajdzie Barbórka co roku pojawia się ścisła czołówka polskich kierowców rajdowych.

 Przez kolejne lata stopniowo udoskonalano widowisko, a o tym jak zabudowano lotnisko na warszawskim Bemowie, rajd gościł w takich miejscach jak m.in. wyścigi konne na Służewcu, nadwiślańskie szutry, Miasteczko Ruchu Drogowego na ul. Gwiaździstej, policyjny tor w Legionowie, Kąty Węgierskie oraz Beniaminów.

W 1996 roku podczas Rajdu Barbórka o Puchar Centertelu, udało się tak zorganizować imprezę, że wraz z kierowcami, na poszczególne próby przemieszczali się także kibice i dziennikarze. Po raz pierwszy można było więc w jednym roku obejrzeć próbę na Bemowie, kryterium uliczne w Piasecznie, słynną hopę na giełdzie samochodowej na Żeraniu oraz odcinek na Karowej.

Przez lata Rajd Barbórka, a wcześniej Kryterium Asów, było jedną z największych imprez sportowych w kraju. To właśnie tam przyjeżdżali najwięksi mistrzowie, tam pojawiali się sponsorzy i to tam, na ulicę Karową, czyli na tzw. „górską próbę” lub też „Panią Karową” przychodziły tłumy kibiców, chcące zobaczyć jak najlepsi kierowcy rajdowi w Polsce radzą sobie na śliskim bruku w przepięknej części Warszawy.

Źródło: Monografia Automobilklubu Polski wydanie zbiorowe 2009.